Δυστυχώς ο χουλιγκανισμός, χρόνια παθογένεια του ελληνικού αθλητισμού και δη των πιο διαδεδομένων αθλημάτων (ποδόσφαιρο, μπάσκετ), δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ ουσιαστικά στην χώρα μας. Λίγο το γενικό κλίμα ασοβαρότητας και ανευθυνότητας που επικρατεί στην χώρα, λίγο το βόλεμα και το συμφέρον του πολιτικού συστήματος και των μεγαλοπαραγόντων από αυτή την γάγγραινα συντελούν στην συνέχιση του φαινομένου. Ομάδες αγοράζονται και πουλιούνται, οπαδικοί στρατοί αναθρέφονται με μοναδικό σκοπό την πολιτική και ευρύτερα κοινωνική επιρροή συγκεκριμένων ανθρώπων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε νεκρό στα ελληνικά γήπεδα. Δεν έχει σβήσει ακόμη η μνήμη για τα θλιβερά επεισόδια της Λαυρίου το 2007, όπου ο Μιχάλης Φιλόπουλος μαχαιρώθηκε θανάσιμα. Πολλά άλλα περιστατικά εκτεταμένων επεισοδίων που δεν κατέληξαν ευτυχώς σε θανάτους έχουν συμβεί αλλά η πολιτεία δεν διατίθεται να κάνει το παραμικρό, παρά μόνο να τιμωρήσει τον ίδιο τον αθλητισμό και τους αθλητές με τυπικές αναβολές. Να τιμωρήσει τον φίλαθλο που προσμένει το σαββατοκύριακο για να θαυμάσει το αγαπημένο του άθλημα και να ξεχαστεί.
Η ύπαρξη τέτοιων ακραίων φαινομένων, η πλήρης αδιαφορία - για να μην πούμε συγκάλυψη - από την πλευρά του κράτους μας λυπεί όλους. Αυτό που θα έπρεπε να μας λυπεί επίσης ιδιαίτερα είναι η διάχυση της αρρωστημένης πολεμοχαρούς νοοτροπίας στον μέσο Έλληνα φίλαθλο - οπαδό. "Όλα για την νίκη!", οι διαμάχες στα άκρα και το υβρεολόγιο να ρέει άφθονο... Θα τους απαντήσουμε με εικόνες postseason από τα γήπεδα της MLB!
Ευχόμαστε να μην χρειαστούν άλλοι νεκροί σαν τον Κώστα Κατσούλη για να μπει τέλος στην παράνοια. Ο αθλητισμός είναι χαρά, είναι παιχνίδι!
Ευχόμαστε να μην χρειαστούν άλλοι νεκροί σαν τον Κώστα Κατσούλη για να μπει τέλος στην παράνοια. Ο αθλητισμός είναι χαρά, είναι παιχνίδι!